Jesteśmy przeciwni sadzeniu nowych drzew i innych roślin na terenie obozu, jesteśmy przeciwni, by najbliższe otoczenie Auschwitz zamieniło się w piękny park! Uważamy, że to miejsce powinno zamienić się w ogród , ale betonowy ogród pamięci. Ogród, który będzie przypominał swym charakterem oryginalną pustkę, beznadzieję i bezduszność tego miejsca, a równocześnie skłaniał do refleksji i skupienia. Uważamy, że temu miejscu należy nadać charakter betonowy i pomnikowy. Idei rozwiniętej w pracy konkursowej przyświeca ten jeden, jedyny cel. Z jednej strony uwypuklenie możliwości przeżywania tego miejsca jako stłoczona masa ludzka, z drugiej poczucie całkowitego osamotnienia jednostki w tłumie. Każdy człowiek, który decyduje się na odwiedzenie obozu śmierci Auschwitz-Birkenau powinien mieć pełną świadomość tego gdzie się znajduje. W miarę upływu lat od tamtego strasznego okresu w historii, pamięć ta będzie się zacierać. Jest zacierana. Kolejne pokolenia z niedowierzaniem oglądają otaczającą ich rzeczywistość tego miejsca, które z kolei nieubłaganie przekształca się. Miejsce kaźni milionów ludzi powoli zarasta drzewami, na skwerach zielenią się trawniki, ćwierkają ptaki, jest pogodnie… Odwiedzający rozpoczną swą podróż w budynku Centrum Obsługi Odwiedzających. Dla potrzeb COO zostanie przystosowana dawna obozowa rzeźnia. Dla uzyskania efektu spektakularności tego miejsca zabudowę dwóch odtworzonych dziedzińców zaprojektowano jako proste, wysokie bryły. Bryły w niewielkim stopniu przeszklone, uformowane lekką konstrukcją stalową oraz ceramicznymi kształtkami tworzącymi rodzaj rytmicznego ażuru, który będzie dawał efekt wiecznego półmroku w przestrzeni dziedzińców. Efekt półmroku i skupienia. Ceramiczne wieże w zestawieniu z bryłą rzeźni tworzą układ przestrzenny, który automatycznie tworzy graficzny symbol tego miejsca. Bryły/ kominy/ pomniki wyrastające z budynku dawnej rzeźni wyznaczają wysokość prostego w formie budynku hotelu zaprojektowanego w jego sąsiedztwie.